Risultati della ricerca: “René Agagliate”

A fà pì che n’ann, René Agagliate a l’avìa virà an piemontèis ël prim capìtol d’un lìber ëd Federico Bellucci (Gli ingegneri non vivono, funzionano). Bin, adess lë scond e ùltim capìtol a l’é pront, e as treuva ambelessì.

La prima part a l’é ambelessì.

Na sitassion gavà dal colòqui:

Da na part a s’ancamin-a con “Come ch’a l’é ch’a l’ha sernù pròpi la Jenningsen Technology?”, da l’àutra part as pensa: “Përchè, antra tute le litre ch’i l’hai mandà a la bon-a ventura, voiàutri i seve j’ùnich torolo ch’a l’abio rëspondume”; ma, al contrari, as dis: “I-j dirai, travajé ant ël camp ëd le brossatris a l’é sempe stàit mè seugn ël pì creus”.

Na letura lesta e amusanta për quàich minuta d’alegrìa.

Ancheuj i smonoma n’àutr tòch ëd Dino Buzzati, La giaca ‘nmascà (La giacca stregata an original), virà an piemontèis da nòstr “tradutor ufissial”, René Agagliate. As treuva ambelessì.

Ambelessì as peul les-se l’original italian, e – ròba che mal a fà nen – scotesse ëdcò, mentre che cost a l’é ël lìber dal qual ël racont a l’é gavà.

Ëd Buzzati René a l’avìa già virà diversi tòch: La creassion, San Gancil e Inarivàbil còmod. Anche an cost cas j’atmosfere a son cole tìpiche ‘d Buzzati, fantàstiche e naturalment misteriose.

E bon-a letura!

L’àutra sman-a a j’era Buzzati, na tradussion ëd Renato Agagliate ch’a l’ha ancontrà ël gust dij me – dij nòst, a l’é pì giust – vintesingh letor; ancheuj a l’é Elio Arrobbio, n’autor certament meno conossù, ma che ant l’istess temp a l’ha dàit na bela preuva dë scritura.

Da Si giocava per le strade. Vita torinese degli anni Trenta Renato Agagliate a l’ha virà an piemontèis La comëtta (L’aquilone), un racont ch’as treuva ambelessì.

Na citassion:

La comëtta a montava sicura e a së slontanava, – ël giàun òr splendrient al sol e la cova d’argent ch’a bërlusìa – a montava e a së slontanava sempre ‘d pì, ondojand alegra, manaman che Paolin a molava ‘l fil, ël rochèt sarà ant ël pugn: tant ‘mè le nivolëtte ch’a l’avìa amirà ‘l di prima.

A l’é na stòria sempia, ch’as les an pressa e che miraco a në fà ëdcò pensé un pòch a nòst temp masnà. E dàit che ‘l […] continua a leggere »

Torna René Agagliate (nòst tradutor “ufissial”), torna Giuseppe Giacosa (un dij sò autor preferì).

An italian a l’é la Storia di Guglielmo Rhedy, e as peul truvesse an cost lìber, opurament dëscariesse a gràtis ambelessì.

La tradussion a l’é ambelessì.

Na nòta dël tradutor:

L’autor ant ël racont a ciama ij sò personagi “Guglielmo” e “Teresa”, mi i l’hai pì car ij nòm alman “Wilhelm” e “Therese” për restè pì aderent a la lenga parlà ant la comba dël Lys, ël walser.

Na bela stòria ‘d montagna e passion, na bela letura an nòsta lenga.

A torna Guareschi, mersì a la tradussion an piemontèis ëd Renato Agagliate.

Ël tòch, gavà da cost lìber, a l’é ambelessì.

Na sitassion:

“Arcordeve che, ant la scheda dla Càmera e ’dcò ant cola dël Senat, ël sìmbol giust a l’é l’ùltim”.
“Nò, reverend”, a l’ha bësbijà la Desolin-a. “A l’é ’l ters an tute e doe le schede”.

N’àutra bela preuva, e noi i dijoma grassie a René.

Ancora n’àutra tradussion ëd Renato Agagliate, ch’as cimenta torna con Giovannino Guareschi. A l’é la tradussion dël racont In perfetto orario, ch’as treuva an cost lìber.

A dis René:

An cost tòch ëd Guareschi a compariss ëdcò la famija ‘d “Giovannino”. La fomna, che però a nòmina mai con sò nòm (a sarà sempre “cola madamin ch’a l’ha rendume pare”), e Albertino, ël primgénit. Pì avanti a-i ëvnirà ‘dcò la cita, che chiel a ciama “La Pasionaria”, la qual an cost racont a-i é ‘ncora nen.

Na sitassion:

“Milan!”, a dis cheicadun an batendme na man sla spala.
E për da bon i son ancora setà sla valis ant ël coridor, ma ’l treno a l’é an camin d’intré schërzinand con tuti ij sò fren sota l’arcada dla stassion ëd Milan.
“11,05: an orari përfet!”, a comenta alégher col òm ch’a l’ha dësvijame.
“Na maravìa”, i-j rëspondo mi, angiutissend.