Possà da la curiosità (e da l’ignoransa) për ël provensal, i son andàit quàich sman-a fà a conòsse Sergio Arneodo, da la neuit dij temp anima ëd Coumboscuro.

I son rivà an col paisòt e da cola ca a l’é surtìe fòra col òmo cit cit, ma con na fòrsa andrinta ch’it imaginrìe mai. I j’era lì con mia cita e mé novodin, a scoté le stòrie ëd cost òmo ch’a më smija un tòch sol con la montagna. Con bel deuit ha l’ha spiegame un pòch lòn ch’a fan, e a l’ha dime tra l’àutr che “con ij piemontèis i andoma bastansa d’acòrde”.

A l’ha cantame un tòch dij “Misteri jouioùs” e peui a l’ha spiegà ai cit ël fonsionament d’un tle dël Sètsent ch’a l’han ambelelì e com ch’as fà ël formagg.

Riva a ca, i l’hai pijà an man un lìber an provensal për le scòle ch’i l’hai catà e provà a lese na conta: a l’é stàita na bela sfida, ma giutandme con le lenghe seure i l’hai fajla. A l’é stàit amusant.

A la finitiva i pens d’avèj capì quaicòs ëd pì ëd na question che comsëssìa a l’é bin complicà.

Adess am resta da conòsse l’opinion contraria. I pens ch’a peussa serve Espaci Occitan: la pròssima vira i andrai là, përchè i veuj capì mej. A venta capì.