Jer i l’hai provà l’istesse sensassion ëd doe sman-e fà, precise. Da la matin a eut ore a la sèira a eut e mesa a l’é stàita tuta na corsa: e për ël Rosin-e, e për ël travaj (bej proget ëd tradussion, ën cost moment, o për dì mej a l’é tut l’ann ch’am rivo dij bej proget, interessant e da vempe la testa), e për giuté n’amis ch’a ancamin-a n’atività neuva.
E come doe sman-a fà véner i l’hai lession con Soffietti, e ‘dcò costa a l’é na ròba ch’i veuj pronté da bin – pì da bin ch’as peul, pròpi come l’angagg a scrive ën piemontèis.
E parla quàich minuta con papà e mama dla possibilità d’avèj na badante. Na “bela” ròba ch’im impegn a fé diventé realtà an pòch temp – com ch’i l’hai dije a mama jer, i n’avreve nen damanca ënt in doman, i n’evi damanca adess.
E peui va a oghe la récita dla cita cita – l’ùltima da cita, a dila tuta, chila che stèmber qu’en a sarà già al medie –, e fà sòn e fà lòn. Tuta na corsa, na corsa longa ën dì.
Prim arsultà: ier sèira la cita granda a l’ha dime “allora oggi puoi dirti bravo”. Ben, a peul esse, im lo conced.
Scond arsultà: scrive ant l’agenda life plan, che për mi a l’é ën sintagma important. Life plan a veul dì dòp a la corsa fërmesse na minuta, pensé verament, pensé da bin a lòn ch’i veuj ch’a-i càpita ancora ‘nt la mia vita. (Lùn-es i l’avìa lesù coste paròle, ch’a buto ën pressa ën prospetiva tante ròbe – tute ‘l ròbe, a dila tuta, meno cole verament, verament – ma verament – importante.)
Ecco: a la finitiva, a penseje bin, ij di come jer, ij di fàit ëd corse sensa fin a l’han costi doi bèj arsultà: che la cita granda am dija, bele se nen an manera direta, “brav” (vagneme ‘l rispet ‘d cole doe përson-e quand ch’a saran grande essend ël but pì important ëd tuj, për mi) e che mi im ferma n’ora o doe o tre o bele na sman-a a pensé da bin lòn ch’i veuj fé da grand e lòn ch’i peuss fé për j’àit.
J’ùltim coment