Për mi Coumboscuro a l’é tante ròbe ansema.

A l’é col cartel stradal ch’a-i é pen-a fòra da Caraj, ch’a nonsia al viandant che da lì a pòchi chilòmetro a truvrà la crosiera për col pais.

A l’é la vista dal me arfugi an sle montagne, col pòst che dal 2022 a sarà mia prima ca.

A l’é cola vira ch’i son andàit con mia cita cita e me novodin a trové Sergio Arneodo, tanti agn fà.

E ‘dcò cola isoglòssa ch’a passa për San Damian, col confin – che gnun a sa da bin anté ch’a sia, semplicement përchè a esist nen – ch’a divid la lenga piemontèisa da cola provensal.

Bin, a l’é con piasì che adess i don la neuva d’un cicl ëd des ancontr a Coni, organisà aponto da l’associassion Escolo de Sancto Lucio de Coumboscuro, ansima al provensal alpin. Tute j’anformassion a son ambelessì. Prim apontament doman.

Mauro Arneodo, fieul ëd Sergio, a dis:

Circa 55 anni or sono un giovane maestro si rivolgeva ai suoi alunni nella piccola pluriclasse di Coumboscuro dicendo “E alouro d’uro en anan coumensè decò a escrive entè la lengo que vous a moustrà vosto maire”.

E a mi, naturalment, am ven an ment Montale, che s’a fussa stàit piemontèis a l’avrìa scrit:

La stòria a grata ‘l fond
come na rèj a rabast
con quàich s-cianch e pì d’un pess a scapa.
Quaivòlta as ancontra l’ectoplasma
ëd në scampà e a smija nen particolarment alégher.
A sa nen ëd vesse fòra, gnun a l’ha dije gnente.
J’autri, ant ël sach, as chërdo pì lìber ëd chiel.