L’òm ch’a piantava j’erbo

Dël 1953 Jean Giono a publicava da Gallimard na bela stòria, L’homme qui plantait des arbres.

Riccardo, un ch’a l’ha a cheur soa lenga, a l’ha fane na tradussion an piemontèis ch’i l’hai butà ambelessì.

I soma nen andàit a ciameje a l’editor ij drit dla publicassion, com ch’a sarìa bon-a nòrma an costi cas, e përchè a sarìa na stòria longa, e përchè a l’é nen naturalment n’at fàit për vagneje, e përchè i confidoma ant la benevolensa pòstuma dl’autor. As capiss che tuta la responsabilità a l’é mia, bele che Riccardo a l’abia fàit tut ël travaj.

E ambelessì as peul vëdde la stòria e sentla an fransèis.

Për ij pare e le mare: stampela e lesijla a vòste masnà, a farà bin a lor e a farà bin a vojautri.

Për Riccardo: un mersì a basta sertament nen për lòn ch’it fà, ma an tute le manere mersì.