Tag: cors ëd lenga

Lùn-es i son stàit a l’Unitre ëd Biansé për la sconda (e ùltima, almanch për st’ann) ciaciarada an sël piemontèis. Na bela acoliensa anche stavòlta, a l’ha fame piasì.

I l’oma fàit quàich esempi ‘d grafìa, e dit che për amprende a scrive ‘l piemontèis al 90% a-i van des minute e nen des agn. Già, përchè noiàutri parlant piemontèis la lenga i la conossoma già, an basta savèj – për ancaminé – che fondamentalment ij segn diferent a son ses:
ò – o
u – eu
ë
n-

I l’oma scrivù quaicosëtta ant ël dialèt dël pòst dovrand le régole dël piemontèis.

I l’oma parlà ëd lìber, d’arviste e d’associassion. Ambelessì a-i é la dispensa.

I ‘oma scotà doe magnifiche poesìe ‘d Domini Badalin lesùe dal poeta, Mé mari e In paisan.

I l’oma finì la ciaciarada con na poesìa difìcila e sempia a l’istess temp, da lese con ël cheur ancor prima che con la ment, Ël Pì-a-mont-tèis, ëd Barba Tòni, làuda d’amor a nòsta lenga mare – o mèj, a nòsta lenga pare. N’ancontr ëd lenghe, latin e provensal, piemontèis, fransèis e italian ch’as mës-cio […] continua a leggere »

Lùn-es i l’hai tnù a Biansé la prima dle doe conferense (mi i preferiss ciameje “ciaciarade”) an sël piemontèis dont i l’avìa parlà ambelessì.

La partecipassion a l’é stàita bon-a: mia cita granda a l’ha contà 19 përson-e pì tre organisador (ch’am fà piasì ringrassié ancora për l’acoliensa e për lòn ch’a fan) e ij me familiar.

An costa prima pontà, ch’i l’hai ciamà Ancaminoma, i l’oma sërcà ëd capì lòn ch’a l’é ël piemontèis (e lòn ch’a l’é nen, visadì un dialèt – com ch’a disìa Pasolini, “il friulano è una lingua con diciotto dialetti”), i l’oma fàit na cita stòria dla lenga scrita (nen tuti a san che ij Sermon Subalpin, ël pi antìch document an piemontèis ch’a sia ruvà fin-a a noi, a l’é dla fin dël sécol ch’a fà dodes – 850 agn fà!), i ‘oma fàit na cita panoramica dij dissionari e dle gramàtiche ch’a esisto an nòsta lenga.

Tute le përson-e presente a j’ero anteressà, a fasìo ‘d domande e d’osservassion. Na cita vijà. Na vijà che, as capiss, a arzòlv nen […] continua a leggere »

I ston prontand doe conferense an sël piemontèis ch’i tenrai a l’Unitre ‘d Biansé, lun-es 14 dzèmber e lun-es 18 gené, a 8 e mesa ‘d sèira për doe ore.

La còsa a l’é na mersì a Lissànder Motin, un-a dj’ànime dël piemontèis a Vërsèj e anviron, ch’a l’ha butame an contat con cola organisassion. Naturalment as trata d’un “lavoro ad alto rendimento”, për dila con Batista; ma i soma bin ch’as peul nen butesse ën pressi ansima a le ròbe dël Piemont.

(Am ven an ment la lession, an sìntesi estrema, ëd mè professor Riccardo Massano:

Fa’ tò dover e chërpa.)

Certe ròbe i-i foma përchè a van fàite, a-i na fà gnente se a son cite frise ant un mond ch’a va lest e as fërma nen a pensé. Erri De Luca:

Considero valore quello che domani non varrà più niente e quello che oggi vale ancora poco.
[I consider valor lòn che doman a valrà pì gnente, e lòn che ancheuj a val ancor pòch.]

Ël tìtol ch’i l’hai anmaginà […] continua a leggere »

L’àuta sman-a i parlava dle ciaciarade ch’i faroma a Scaparon an costi mèis; stassèira a-i sarà ël prim ancontr, “Ancaminoma”.

I sërcheroma ‘d dé na definission general dël piemontèis: a parte dal fàuss debat “dialèt vs. language” (ël dialèt piemontèis a esist nen!) fin-a al problema dl’identità ch’a l’é pròpi dj’emigrant ch’a l’han pì nen na lenga soa, për avèj përdù soa lenga mare sensa avèj da bon pijà la lenga dël pòst anté ch’a son andàit a sté.

I parleroma dël piemontèis lenga dël cheur, com ch’i l’avìo definilo për la festa dël Piemont 2008. I faroma na cita stòria dla lenga scrita, i parleroma ‘d dissionari, gramàtiche e grafìa. E ‘d Barba Tòni, përchè Barba Tòni a-i vintra sempe:

Ël piemontèis a venta
parlelo. Che meisin-a. Mej che la revalenta.
[…] Për mostrejlo a coj-lì ch’a l’han ël gran’ maleur
ëd pa savilo, ahi Dé, argalejne ‘l boneur.
A venta scrivlo, òh già, e pì da-bin ch’as peul,
continua a leggere »