I l’hai nen scrivù gnente ‘d ti quand ch’it ses andàita
e pòch i l’hai scrivù dòp, ël longh dòp.
It artorne mach ant ij seugn ëd minca neuit
o, dë ‘d dì, a cas, ant l’aria ‘d via B.
dòp ch’a l’ha fiocà e as respira;
o ant na luce dël dòp-disné ‘d gelosìe ambajà
e a-i é lë schërzin dël giornal ëd gròss formà;
o an quàich nòm ëd pòst ch’as fërma an gola.
Tut sì? I acet nen la mòrt, am dijo.
A l’é vèj, i deurb nen tò tirèt, i les pì nen
toe litre. Che mi i sia
gnente d’àutr che na pera
un Gioanin sensa cheur?
Vàire temp am resterà ancora për amprende
a sorije e volèj bin come ti?
Luciano Erba, Quando penso a mia madre
tradussion ëd Gioanin Davico
Lascia un commento