Ier sèira, a la festa a Montmal – senten-e ‘d përson-e ch’a mangiavo an alegrìa – i pensava a cost pais fòra da coj pòchi di dla festa dl’Assunta. Pòche përson-e a stan ambelessì (j’abitant a j’ero 222 a l’ùltim censiment, ma dì ch’a saran ëd meno al pròssim a l’é na prevision fàcila): iér a smijava na metròpoli, ma tuti j’àutri di dl’ann?
La sin-a con la polenta a costava 8 euro. A j’era arlassant sté setà an cole banche con la famija (na ròba che na vira a l’avrìo dovume gropé për ch’i la fèjssa), gieughe con ij cit, fé un pòch d’amicissia con chi ch’a j’era (sempe adasi, as capiss – i soma piemontèis o còs? :-)).
Dòp sin-a a j’era un grup popolar vénet ch’a cantava. E cola lì sì ch’a më smijava na nòta fòra pòst: përchè fé vnì dal Vénet un grup a canté (ch’a dovrava le basi mùsicaj anregistrà!), con tuti ij musicant ch’i l’oma ambelessì? E peui coste montagne a son nen fòrse piemontèise?
I l’hai fàit quatr pass arlongh l’ùnica stra dël pais, i son setame con mia cita cita d’acant a na fontan-a. Cost paisòt a l’ha n’ànima, e a fòrsa dë steje a më smija ‘d capila un pòch ëd pì.
Commenti
Si adess a-j gavo ëdcò la comun-a, a finiss che la popolassion ëstàbil a calërà ancor ëd pì.