A-i son nen tanti piemontèis ancheuj ch’a peusso dì ëd savèj scrive an piemontèis tant bin come an italian. Burat, ansema a Gribàud, Pich e pòchi àutri, a l’é un ëd costi. E già cost a l’é për mi un motiv d’amirassion për la përson-a. Se peui i-i giontoma ël fàit che Burat a l’ha spendù soa vita për soe montagne e për ël piemontèis, l’amirassion a chërs. A la fin dl’àutr ann a l’ha publicà un delission librèt ëd poesìe – haiku, për la precision – an piemontèis, “Ciri vacior (Bird Watching)”, ch’as les an pressa ma che a fà medité. L’editor a l’é La Slòira d’Ivrèja. Come (squasi) tute le ròbe dël Piemont, a venta sërchelo con passion o as truvrà nen. Nen truvelo a l’é fàcil, ma nen lesslo a l’é na perdita sicura.
Lascia un commento