A l’é mai tròp prest për ancaminé a lese a le nòste masnà, përchè ij cit – bele se a fusso ancor ant la pansa dla mama – a scoto con tant piasì la vos uman-a, sia ch’a parla, ch’a canta o ch’a lesa na stòria.
An pì, coltivand la costuma a scoté, ël cit a aumenta la durà dl’atension e a dësvlupa soa imaginassion. Sensa conté ël fàit che le stòrie a-i dan manera ëd conòsse paròle e mond neuv, e che ël fàit de sté tacà ai lìber ant un contest seren e arlassà a lo giuta a vorèj-je bin, e a desideré d’arpete l’esperiensa minca vira ch’a sia possìbil.
Tut sòn, naturalment, a-i deurb j’euj an sël mond e a prepara mej la masnà a vesse na vera sitadin-a dël doman.
Lascia un commento