A-i é na fomna…

Ancheuj a l’é mama – Maria Giuditta Bosco in Davico – che a compiss j’agn: e a son stantesinch.

Për dilo con un mòt dë spìrit, ij primi stantesinch a son andàit bin, adess j’autri stantesinch i vëdroma.

E për dila pì seriosament a venta rubeje le paròle a Nelo Risi (A nostra madre):

I voloma nen arcordete.

It i në sta davsin sensa ombra e col soris
ëd chi ch’a l’ha creà un lent paradis.
Ël dé l’avèj ël débit l’esempi
– a l’é nen possìbil dete dij confin;
savèjte viva ancheuj an paga
dël veuid ch’i saroma.
Set-te un moment
sara j’euj a l’andaré an anans
arpòs-te andrinta
o se pròpi t’i-i ten-e
divid con ij fieuj
ëdcò cost’ansia, l’ultima
ëd savèjte viva.

I arnonsierìo a la memòria
për prolonghete an vita
e nen an mòrt, cara.

Condividi su Facebook

Tweet