Sentme bin, Minòt, e peui i na parloma pì. I l’hai vorsute bin con tute le fòrse ‘d mia vita! Ti për mi it ses stàit sempe un Dio… e it veuj ancora bin, e a peul esse mej che prima…
Ah, lòn ch’it l’has fàit, Minòt!… It l’as vorsù seufre për fòrsa… Nosgnor a l’avìa date tut per esse content: salute, presensa, dné… a mi: a mi, che për nen dete un dolor i sarìa stàita ciuto, i l’avrìa parlà gnanca an pont ëd mòrt… e ti, ti it sarìe stàit l’òmo generos che a l’avìa fàit dël bin a tre dësgrassià…
Ciamimlo pì nen përchè it lo diso nen. I peuss nen ditlo… E ti it deuve esse galantòm a nen ciamemlo mai, përchè, per la bin ch’it veuj, ant un moment ëd debolëssa, Minòt… e a sarìa la nòsta rovin-a.
Ma it l’has nen vist che, pen-a ch’i l’hai dit che tò fieul a j’era l’idràulich, sùbit it l’has ancaminà a pensé ai sòld… ël capital… ël gran negòssi… Përchè ti ‘t preòcupe, e giustament, përchè ti ‘t dise: «Ij sòld a son ij mé». E it ancamin-e a pensé: «E përchè i peuss nen dijlo ch’i son ël papà?» «E j’àutri doi chi ch’a son?» «Che dirit ch’a l’han?»
L’infern!… Ti ‘t capisse che l’interessi a-j butrìa l’un contra l’àutr… A son tre òmo, nen tre cit. A sarìo bon a massesse tra ‘d lor… Pensa nen a ti, pensa nen a mi… pensa a lor. Minòt, ël bel dij fieuj noi i l’oma perdulo!…
Ij cit a son coj ch’as ten-o an brass, quand ch’a son masnà, ch’at dann preocupassion quand ch’a son malavi e a san nen dite lòn ch’as sento… Ch’at coro ancontra con ij brassòt duvert, disend: «Papà!»… Còj che it jë vëdde vnì da scola con le manin-e frèide e ël nasin ross e at serco la sorprèisa…
Ma quand ch’a son chërsù, quand ch’a son òmo, o a son fieuj tuti ansema o a son nemis…
Ti it ses ancora an temp. Mal it na veuj nen… Lassoma sté le còse coma ch’a stan, e ognidun a va për soa stra!
Eduardo De Filippo, monòlogh ëd Filumena Marturano, at III
Tradussion ëd Gioanin Davico
Lascia un commento