Antoine de Saint-Exupery, Ël cit prinsi

Ancheuj i lesoma doi tòch gavà dal Cit prinsi, ant la bela tradussion ëd Gianluca Perrini.

—

La volp a l’é stàita ciuto e a l’ha beicà pr’un péss ël cit prinsi:
«Për piasì… domest-me», a l’ha dit.
«Volonté», a l’ha rëspondù ‘l cit prinsi, «tutun i l’hai pa vàire temp. I devo trové d’amis, e i l’hai tante ròbe da conòsse».
«Un a conòss mach le còse ch’a domestia», a l’ha dit la volp. «J’òmo a l’han pa pi ‘l temp ëd conòsse. A cato da j’arvendior le ròbe già fàite. Ma dagià ch’a-i é gnun arvendior d’amis, j’òmo a l’han pi gnun amis. Se ti ‘t veule avèj n’amis, domest-me!»
«Lòn ch’a venta fé?» a l’ha ciamà ‘l cit prinsi.
«A venta avèj motobin ëd passiensa», a l’ha rëspondù la volp. « A l’ancamin ti ‘t setras na frisa dëscòst da mi, parèj, ant l’erba. Mi ‘t vardrai con la coa dj’euj e ti ‘t diras pa nèn. Le paròle a fan nasse ‘d malintèise. Ma minca ‘n di it podras ëstete ‘n cicinin pi davzin…»
Ël cit prinsi a l’é tornà ‘l di dòp.
«A sarìa stàit mej ch’it tornèisse a la midema ora», a l’ha dit la volp. «Se ti ‘t ven-e, si ch’i sai, tùit ij dòp-mesdì a quatr ore, da tre bòt mi i comensrai a esse contenta.
Tan ch’a passa ‘l temp, mia contentëssa as farà pi granda. Quand a sarà quatr ore, i tacrai a esse agitosa e inchieta: i scurvirai ël pressi dla contentëssa! Ma s’as sà nen quand ch’it ven-e, mi i savrai mai a che ora pronté mè cheur… a-i é damanca dij rituaj».

—

A l’é tut un gran misteri!
Për voiàutri ch’i-j veule ben al cit prinsi, coma për mi, tuta a cambia ‘nt l’univers se da càich part, as sà nen andoa, na fèja ch’i conossoma nen a l’ha, é o nò, mangià na reusa.
Vardé ‘l cel e ciameve: la fèja a l’ha mangià o a l’ha nen mangià la fior? E i vëdreve che tut a cambia… ma ij grand a capiran mai che sòn a l’é motobin amportant!

Antoine de Saint-Exupery, Ël cit prinsi, tradussion ëd Gianluca Perrini, Turin, Gioventura Piemontèisa, 2000. L’edission an comersi ancheuj a l’é virà an piemontèis da Adriana Chiabrando e as peul truvesse ambelessì.

Condividi su Facebook

Tweet