A-i é na sman-a sola an tut l’ann – costa – anté che ‘l pais che adess a l’é mé scond a l’anàgrafe ma prim ant ël cheur, e che a vnirà prim ëdcò a l’anàgrafe na vira che ij dover anvers pare, mare e cite a sio finì, a s’anima ant na manera che, da fòra, it dirìe nen possìbila.
Costa a l’é la sman-a dla festa dl’Assunta.
Lùn-es matin i son passà arlongh a la stra principal – l’ùnica stra, an pràtica – e a j’era na bociòfila ùnica. I l’hai contà 28 piste da petanque, tuti ij giogador an mes a la stra. Bel.
Stamatin i son torna passà da lì, a j’era l’aria ciàira, lìimpida e luminosa dle matin dij di ‘d festa.
An cost mèis coste montagne a son tuta na festa. Ròbe sempie, për carità, ma ròbe come coste a fan un pais, na comunità, un present.
Lascia un commento