Miraco na cita ròba – nò, nen tant cita –, ma un-a ‘d cole përfonde e cha lasso dle pianà. Daniel Tarozzi, diretor dë “il Cambiamento”, a l’é partì për un viagi ‘d singh meis con ël but d’ancontré coj che chiel a ciama “j’agent dël cambiament”, visadì cole përson-e ch’a l’han decidù che la vita parèj com ch’a l’han presentajla a-i va nen bin, e donca a fan quaicòs për cambié.
Cambié andrinta ‘d lor, prima ‘d tut. Përchè via tute le bale: o i cambioma noi o gnente a capiterà. O, për dila con Federico Bavagnoli, “se non lo facciamo oggi non lo facciamo più; se non lo facciamo noi non lo fa nessuno”.
Anvece Montale a dirìa:
Qualche volta s’incontra l’ectoplasma
d’uno scampato e non sembra particolarmente felice.
Ignora di essere fuori, nessuno glie n’ha parlato.
Gli altri, nel sacco, si credono più liberi di lui.
Ël but final ëd cost viagi, l’arzultà, a l’é un lìber ch’a sarà publicà dël 2013 e che a conterà le stòrie dl’Italia che a cambia. E dël Piemont ch’a cambia, përchè nòstra region a l’é an prima fila ant ël cambiament. Costa a l’é l’opinion ëd Daniel midem, ma le dimostrassion a son dëdnans ai nòsti euj: tut ël moviment contra ‘l TAV, la decrescita felice ‘d Maurizio Pallante, ël S.U.S.A., mach për fé quàich esempi. Tuta la stòria a l’é ambelessì.
Ansoma: ël Piemont, chi ch’a dis ch’a bogia nen?
Lascia un commento