Armando Mottura, La Patria cita

Giovo ch’it intre adess fresch ant la vita,
ansios ëd core a scheurve tut ël mond,
e it cove un seugn ëd glòria che at invita
a conòsne ij misteri pì profond,
prima ‘d pié ‘l vòl për ij paìs lontan
fërmte un moment. L’é pì nen temp doman.

Come it ricorderas toa Patria cita,
ant ij ani lest che at porteran an gir,
ant la stra dël gran mond nen sempre drita,
ant j’ore ‘d gòj che a passo ant un sospir;
se it fërme nen adess un momentin
për conòsla un pò mej vorendje bin?

Guardte d’antorn: cost l’é tò mond, toa tèra,
dova it ses nà, dova l’é nà tò pare,
dova che a parlo e a vivo a na manera
a gnun-e uguala. Guardje e che at sìo care
coste sità, sto cel, coste campagne,
ëd sa Regin-a ancoronà ‘d montagne.

Sta tèra dla pianura e dle colin-e,
rossa dle vigne e rica ‘d camp e ‘d pra,
quasi color dij mon ëd le cassin-e,
da la povra montagna al rich Monfrà
l’é nòstra mare, noi da chila i vnoma,
noi soma sò e a chila i torneroma.

Là ‘nt la Provincia granda e ‘nt l’Astesan,
su ‘nt le ca ‘d pere spatarà an montagna,
a jë sta nòstra gent, son coj che a san
come a l’é bon ël pan quand ch’as guadagna.
Giovo ampara a conòssje, a son dij tò,
Nà da sta tèra che a së specia an Pò.

‘T vëdras che ant ij moment dla nostalgìa
it ricordras nòstre canson dij vej;
nòstra parlada rudia e colorìa
të vnirà an boca ant ij moment pì bej;
paròle dësmentià tant dosse e care
come da cit at jë disìa toa mare.

Ti adess va pura për ël mond. Boneur
e onor forse at daran d’àutri pais,
ma pòrt-te tò Piemont an drinta al cheur
come l’amor sincer d’un vej amis:
ricòrda chi a l’ha date sangh e vita,
giovo dësmentia nen toa Patria cita!

[gavà da Armando Mottura, La patria cita: poesìe piemontèise, Turin, A l’ansëgna d’ij Brandé, 1959, 92 pp., stampà an 500 còpie numerà]

Condividi su Facebook

Tweet