Nino D’Angelo, ‘A muntagna è caduta

face strache ‘d vita tant vivùa
a son sì, ant ël vestiari ‘d sempe,
a speté nosgnor, e chiel a l’é nen rivà
a sta piovend n’àutra vòta
la paura a veul torné

a coro për cost di sconossù
an mes ai crij dle masnà ch’a vorìo fé ij mat
a son furmije sota ‘l cel
tute ansema a sërché la vita
com s’a fussa na molèja
ch’as fà nen ciapé

la montagna a l’é drocà
la montagna a l’é drocà
s’eva ch’a fonga andrinta a la tèra
da col cel a l’é rivà?
la montagna a l’é drocà

ca ch’a son mai finìe
a l’han vist man sensa età
a l’han aussà ‘d pere un-a për un-a
a l’han spendù tuta la fòrsa
për la speransa ‘d salvé

a l’han sentì ‘l cheur d’un fieul
sota tèra ch’a tërmolava, ch’a vorìa respiré
a son ij miràcoj dle preghiere
a l’ha daje n’àutra vita
e a l’ha vagnà costa partìa
s’eròe dla carità

la montagna a l’é drocà
la montagna a l’é drocà
s’eva che a fonga andrinta a la tèra
da col cel a l’é rivà?

la montagna a l’é drocà
la montagna a l’é drocà
a-i son nen dij colpevoj
quand ch’it ses gnun

vent, vent, vent
anté ch’it j’ere, anté ch’it ses andàit
quand che la rivera a l’é ampinisse?
vent, vent, vent
ma përchè ch’it ses andàit via
quand ch’a l’é rivaje ‘l mal?

la montagna a l’é drocà

Condividi su Facebook

Tweet