Stamatin i j’era a l’ospidal a vardé nòsta cita cita, ch’a sàuta come un cravòt bele se malavia (ma për fortun-a con na maladia che a passerà bele da sola), e a son vnume an ment le paròle ‘d Riccardo Spasiano, un dij personagi ‘d Napoli Milionaria!:
D’acòrdi. E giustament voi i dije, sensa meisin-a indicà as meuir. Ma përchè, second voi, madama Amalia, sensa mangé as viv? […] S’i fussa nen gavame la camisa, ij mé cit a sarìo nen mòrt ëd fam? Com i vëdde, chi prima e chi dòp a deuv, a na bela mira, tambussé a la pòrta dl’àutr. É, i lo sai, voi an cost moment im darìe tut lòn ch’i veuj… Madama Amalia, ma se mi pr’esempi i vorèissa gaveme la nata ‘d voghve core për tuta Napoli com ch’i corìa mi, për trové un pòch ëd sëmmola, quand ch’i l’avìa la masnà pì cita malavia… […] Se mi iv dijèissa: “Giré, madama Amalia, amuseve porton për porton, ca për ca…” Ma mi sòn i lo fas nen! I l’hai vorsù mach feve capì che, a na bela mira, s’is doma nen na man un con l’àutr… (An dasendje la scatola al dotor) A voi, dotor. E speroma che madama Amalia a l’abia capì. Auguri për la cita. Bon-a neuit.
Commenti
Tanti auguri a toa cita!
Mersì Riccardo! A cambia tut quand che un cit a l’é nen a ca, ma da iér a l’é tornà e i soma tuj content.