La colassion dëdnans a ca, ël sol che pian pianòt a riva, ij mont ch’at vardo maestos là an fàcia.
Ël sursoris dl’eva ch’a scor ant l’arianòt pòch pì sota, la sèira prima ‘d deurme quand che tut a l’é silensi.
Ël cant dj’osej a l’ambrun-a, osej dij quai it vorrìe savèj ël nòm ma it sa nen.
Le spasgiade, longhe opura curte a sconda dl’anvìa.
La fontan-a ch’a gargòja an fond a la cort.
Ij linseuj un pòch rùvid ch’a arsèivo toa seugn. Deurme sensa pensé e sensa ciadel.
Calé an paìs, minca tant, e sentse a ca. Caté ant un ver negòssi.
Tajé l’erba, s-ciapé ‘l bòsch, ambaroné ‘l bòsch.
Visché la stùa anvers sèira, e sente la càud dossa ch’a anvlopa la cusin-a.
Ël ciusioné dël vent ant tra le fronde.
Ij cravieuj ch’a sàuto con n’agilità ch’at anciarma minca vira.
Gieughe con toe fije, lassesse trasporté da sò entusiasm.
Ël sugnèt dël dòp-disnà.
Le ciaciarade con tò padron ëd ca, guardian ëd costa tèra malgré minca evidensa.
Le sensassion, pensé pòchi.
Sentse a ca. Esse a ca.