Paul Auster, Sunset Park

Për lòn ch’i na sai, Paul Auster a l’é mai stàit virà an piemontèis. I ancaminoma ancheuj.

—

As ricorda pì nen dl’ùltima vòlta che a l’ha podù deurme ses ore pien-e, ses ore sensa anterussion sensa dësviesse da ‘n brut seugn o dëscheurbe che ij sò euj a j’ero durbisse a la primalba. E a sa che costi problema ‘d seugn a son un brut segn, n’avis ciàir dël fàit ch’a-i son dij maleur ch’a la speto, ma malgré lòn che a séguita a arpet-je soa mare a veul nen torné a le meisin-e. Pijé un-a ‘d cole pastilie a l’é come travonde na cita dòse ‘d mòrt. Quand che t’ancamin-e con cola ròba, ij tò di a ven-o trasformà ant un regim slordent dë smemoriatëssa e confusion, e a-i é nen moment anté ch’it sente nen la testa ambotìa ‘d fiòch ëd coton e s-ciancon ëd carta. Ellen a veul nen saré soa vita për dzorvive a soa vita. A veul che ij sò sens a sio dësvij, formulé pensé che a svanisso nen ant ël mentre ch’as presento, sentse viva an tute le manere che na vira a l’é sentisse viva. Adess a son nen an programa dij colass. A peul nen përmëttse d’àutri cediment, ma malgré jë sfòrs ëd ten-se ferma ant l’ambelessì e l’adess la pression a l’é torna amasolasse an chila, a ancamina torna a sente sfite dël vej sparm, ël grop ant la gola, ël sangh che a jë scor tròp an pressa ant le ven-e, ël cheur rèid e ‘l pols frenétich. Paura sensa oget, com ch’a l’ha descrivujla na vira ‘l dotor Burnham. Nò, adess a dis an tra ‘d chila: paura ‘d meuire sensa avèj vivù.

—

Gavà da Paul Auster, Sunset Park, Turin, Einaudi, 2010, pp. 79-80, tradussion mia.