J’àutri piemontèis: cost a j’era ‘l tìtol ëd na rubrica ch’i l’avìo ansima ai primi nùmer d’é! L’idèja a j’era cola ‘d dé vos a cole part “tangensiaj” dël piemontèis, visadì coj dialèt fòra da l’area Turin – Carmagnòla – Pinereul (pì o meno). (Un pòch pretensios, as capiss, tant pì che al sénter ël piemontèis a l’é press che mòrt, menti che fòra a l’é bin viv, e come!)
A l’é vnume an ment an costi dì, adess ch’i son ant la mé sconda/prima patria, un paisòt – Montomal, visadì Montemale di Cuneo an lenga dominanta – an tra le montagne ‘d Coni. Da sì ‘l piemontèis “ufissial” a l’é lontan, ma nen për sòn ël piemontèis a l’é meno piemontèis.
E peui la ròba bela a l’é che con la gent dël pòst is capioma l’istess. Ma ‘d pì: am piasrìa dabon amprende la lenga ch’as parla ambelessì, come pass fondamental për la mia “integrassion” an coste montagne. (I ven sì da squasi quarant’agn, squasi j’agn ch’i l’hai, ma i son sempe un forësté.)
E sòn am fà pensé al mé piemontèis, a la lenga ch’i parl mi. A part dal chierèis, as capiss, ma già an partensa a j’era un pòch diferenta, përchè as pogiava an sl’italian pì ‘d lòn ch’a sarìa stàit “giust”; e peui con ël temp, con le leture e tuti j’ancontr fàit an costi agn a l’é slargasse, confondusse, come na leserta a l’ha cambià un pòch pel, e adess a l’é un misto ‘d lìber e leu e përson-e.
A l’é na bela ròba ch’am definiss; ma adess a venta fé un pass pì an là, amprende la lenga ‘d coste montagne.
Lascia un commento