Giovo e piemontèis

Ancheuj i parloma ‘d cost bel grop ansima a Facebook.

Na ròba cita (211 mémber al moment), as capiss; ma sòn a l’é normal për nòsta lenga. Fondamental a l’é lë strument: dàit che Facebook a l’é nen tròp ampegnativ, mediament un as sent liber dë scrive bele se a conòss nen tute le régole dla gramàtica e via fòrt. E sòn a l’é bel dël piemontèis, përchè com ch’it peule dite piemontèis s’it lo scrive nen? E ancaminand a scrivlo a l’é belfé rendse cont ch’i soma già scrivlo. Përchè ch’a l’é fàcil! A l’é fàcil, për noi ch’i lo parloma normalment.

A dirìa Barba Tòni:

A venta scrivlo, òh già, e pì da-bin ch’as peul,
a scòla dl’arsigneul, un reul d’an pare an fieul,
dissionari a la man, sacrelo con la rima,
sima dla gòj, la prima.

La poesìa completa a l’é ambelessì. Ma sòn, s’i vuroma, a ven dòp: prima a l’é amportant ch’i ancamino a fé le ròbe. Già, përchè a l’é pròpi com ch’a dis me amis Zu:

Per fare le cose bisogna farle.

E cost grop, antlòra, a serv a sòn: a ciaciaré sensa gena e sensa tròp angagg, a conòss-se, a capì che ‘l piemontèis a l’é come cole bote dont a parla Pavese:

Dalle cantine del Rossotto venne fuori una bottiglia, poi un’altra. Era un vino che lasciava la bocca sempre più asciutta. Bevemmo noi tre, sotto il portico che dava sui prati. Non capivo se tanta dolcezza passava dal vino nell’aria o viceversa. Sembrava di bere il profumo del fieno.

A la fin la còsa a l’é bon ben sempia: për parlé piemontèis a venta parlelo, tut sì.

Condividi su Facebook

Tweet