Quàich mèis Giovanni Tesio a l’ha scrivù un tòch anté ch’a ricòrda na considerassion fàita da Lorenzo Mondo an sò ùltim lìber a rësguard ëd Cesare Pavese.
(Pavese e Mondo a son gropà a fil dobi, për mi, përchè chiel a l’ha giutame tant butandme a disposission j’archivi dla Stampa për mie arserche për la tesi – i l’avìa parlane ambelessì.)
Bin, Mondo a parla d’Arcadia, un racont dël 1929 ëd Pavese ch’as treuva an cost lìber.
I l’hai finalment lesù torna (dòp a tanti, tanti agn) col racont, concentrandme an particolar an sël piemontèis. E i veuj fé doe considerassion.
La prima a l’é an sla grafìa: a l’é vèj che Pavese a dòvra la o con ël caplèt e la n faucal a l’ha la tilde come në spagneul, ma i soma prima dl’arforma grafica ëd Pacòt-Viglongo; e an tute le manere la grafìa a l’é ordinà e precisa, bele ch’am risulta nen che chiel a considerèissa nòsta lenga na lenga. (Ma na dissertassion ansima al piemontèis ëd Pavese a resta ancora da scrive.)
La sconda a l’é an sël valor documental ëd coj tòch an piemontèis, përchè a valo come testimoniansa dël piemontèis parlà a Turin ant j’agn Vint. Miraco ‘l valor literari ‘d cost racont a sarà nen tròp àut, ma an tute le manere a në resta na bela testimoniansa ‘d lenga viva.
Lascia un commento