a Jean Baptiste, përchè i veuj sentla prest da la soa vos an sël lagh ëd Como, branch a soa sernia
ËL FIEUL DL’AZAR E DL’AVENTURA
Mi në peus gnente, i në peus pròpi gnente
se ‘l cheur am bat për na canson d’amor,
se, come ai temp cortèis dij trovador,
pòso mè onor
an s’j’ale ‘d cibibì ‘d doe man nossente.
Mi son un fieul dl’Azar e dl’Aventura,
un moschetié gascon dë stil neuvsent:
con un cheur d’òr e con jë spron d’argent,
le piume al vent
e na man an sla spà, pronta e sicura.
Mi në peus gnente se la vita grama
a sëmna la mia strà ’d tanti nemis:
mi ’m sovagno la ponta dij barbis
come Aramis
e jë sfido a ’ncrozié lama con lama.
Còsa am në fà-lo se ij marengh a sghijo
an fond al mar da le mie man forà!
Ij dent ëd pèrla dla mia an-namorà
Nossgnor am dà:
tesòr ch’a splend tra doi làver ch’a rijo…
*
LA STÈILA PËRZONERA
Mi ‘m sento ant j’euj dë spluve ‘d maravìa
quand lezo le prodësse ‘d serta gent
che – armà ‘d lansa, ‘d folìa e ‘d sentiment –
mulin a vent
e gigant dij brass largh a confondìa.
E an sël caval balsant dla fantasìa
tavòta i spron-o an mez a un bòsch lontan
an sërcand le pianà ‘d ninfe e ‘d sarvan
d’un mond pagan
ch’an-masca, con sò anciarm, l’ànima mia.
Un mond ch’a esist mach pi për ij poeta
che al seugn antìch ai dan un cheur novel.
Un mond che ij Dé fasìo vnì pi bel
caland dal ciel
tra fieuj e fije e reuse an gaudineta.
Età sparìa, stèila përzonera
che ‘t l’has vëdù la feuje dij giardin
frissoné dij frisson dij luminin
e dij basin
d’Amor an-namorà d’una bërgera.
O età sacra a l’etèrna primavera
che të sfiame ant l’azur ëd reverìa
su dal tirìbol d’òr dla poesìa:
la vita mia
pudìa bin nasse an ti, mas-cia e gueriera!
Son nà tròp tard… Ma am fà tant gòi sugnela,
cola mia vita, ant costa vita si
doa batajand con j’òmbre i l’heu ‘l piasì
ëd podèj di:
“Oh, se i fussa mai nà ‘nt l’età pi bela!”
*
ËL CASTEL ËD NÌVOLE
Ma, pofardiri, ch’a sia bela o bruta,
costa mia vita a l’é cola ch’a l’han dame.
E im la ten-o, viscand con le mie rame
un rosé ‘d fiame
an sl’autàr dla Vrità, se ‘l Cel m’agiuta!
Se gnun am capiss nen, ebin, passiensa.
Ant l’Àutr Mond troverai na guarnizon
‘d sivalié ‘d capa e spà, ‘d vajant campion
‘d pica e spadon,
ch’a saran fier ëd fé mia conossensa.
Ancontrerai ant un castel ëd nìvole
Cyrano, D’Artagnan, Guerin Meschin,
Robin Hood, Ivanhoe, Orland latin
e ij paladin…
Beivrai conj lor, cantand da scarsé j’ìvole.
Salutrai Olivier ëd Ronsisval
ch’a batrà soa man drita an s’na mia spala
e ch’am dirà: “Mè car nëvod, com và-la?
It l’has brandale
da valentòm la spà ‘d nòstr ideàl”.
E a sarà ‘l premi dla mia vita scura,
tuta sbalià, ma tuta franca e onesta:
d’un ch’a l’ha mai vorsù chiné la testa
sot la tempesta
e dij vorien l’ha mai avà paura.
L’ha mai avà paura ‘d paghé car
l’amor dla Libertà, sorela ardìa
dle binele Miseria e Poesìa.
Màgica fija
che ant ij cavèj l’ha ‘l vent e ant j’euj ël mar…
*
ËL VANGEL DIJ VAGABOND
E, antant, vad al galòp për mia strà drita,
spronand mè alzan, fotend ant ij fossaj
‘d ciuf ëd morlach e ‘d barbe ‘d mostafaj
mocà dal taj
‘d mè sàber benedì da un ross armita:
Fra Diavo, mez brigant e mez profeta,
che – svantand ant ël sol, drit su n’arbron,
sò aspèrges corm ëd branda e sò trombon –
con vos ëd tron:
“Ave – am saluta, – o guerilier poeta!”
Mi son un sivalié sensa fortun-a
che a cor ël mond an mëssonand bataja:
për arpozeme am basta un let ëd paja
‘d na cà sarvaja
antornià d’arsigneuj e ‘d ragg ëd lun-a.
L’era destin… Mi në peus pròpi gnente
se l’hai sposà ‘l Vangel dij vagabond
për canté ‘n sle miserie ‘d tut ël mond.
Se ant ël profond
l’hai una nià ‘d passion fòrte e violente
mi në peus gnente, i në peus pròpi gnente!
(1936)
—
Ël tìtol complet ëd cost componiment, che bin a descriv lë spirit d’Olivé, a l’é Sirventèisa dël nëvod d’Olivier ëd Ronsisval e dij sò glorios magister sivalié antìch e modern con ëd barbis e ‘d barbaròt ëd brusabèch. A l’é gavà da Romanzìe, Turin, Ca dë Studi Piemontèis, 1983, pp. 3-8.
Lascia un commento