Scrive an piemontèis

I son an camin a lese j’euvre rivà për cost concors, e i veuj fé quàich considerassion.

Prima ròba: i son pì o meno a metà dla letura, donca a l’é un giudissi parsial.

Sconda considerassion: le poesìe a son tante, ma com a l’é lògich spetesse ël livel mojen a l’é nen àut. Costa a l’é nen n’osservassion gropà an manera s-ciassa al piemontèis, ma a val për lë scrive an general. É, përchè a val – e come! – lòn ch’a scrivìa Felix Dahn (ëdcò conossù con lë pseudònim ëd Ludwig Sophus):

Scrivere un libro è facile
occorrono soltanto
una penna, l’inchiostro e la carta
la quale con pazienza subisce
qualunque sopruso.
Stampare libri
è già più difficile
perchè spesso il genio s’esprime
con illeggibile calligrafia.
Leggere libri
è ancora più difficile
a causa della minaccia del sonno.
Ma vendere un libro
è il compito più arduo
al quale un essere umano
possa dedicarsi.

Ters pensé: sorprendentement (ma a l’é na bela sorprèisa), j’euvre dla sconda session (pròsa a tema liber) a son nen mach tante, ma a son scrite tute o quasi tute an bel piemontèis (còsa che un a podrìa anche nen spetesse). Ma, ëd pì: a-i na j é dontré ch’a son ëd vere euvre literarie, ëd bele conte che, dòp a la premiassion e s’i l’avrai ël permess dj’autor, am piasrìa buté sì dzora.

An conclusion: come sempe le ròbe dël piemontèis a son cite e a j’anteresso a pòchi, ma a fà piasì trové dij bej ëscrit an piemontèis. Un “brav!” ai partissipant, i-j na parleroma ancora.

Condividi su Facebook

Tweet