1. lë scrit a l’é bel, e im rend cont che për mi na ròba a l’é vera s’a l’é scrita. me mond a l’é fàit ëd paròle scrite – travaj, blògh, articoj e via fòrt. e con Bobbio quand ch’i vegh bele un bijet dël tram për tèra am ven da cheujlo për leslo.
e peui i l’hai fàit diverse tradussion ultimament, dzora ‘d tut da Lavorare stanca (për cola veja idèja, che chi a sa s’a mnirà mai realtà, ëd publichene la version completa an piemontèis – e alora a l’é un pòch come portesse anans con ël travaj), e peui Lee Masters, Buzzati.
2. però d’àutra part im rend cont che na lenga come la nòsta a esist s’a l’é parlà. përchè la lenga scrita a peul esse un balin, ma la lenga parlà a l’é la realtà. la lenga viva.
3. e alora ancheuj i son torna sì a dì la mia. ma gnanca a dì la mia: pitòst a parlé ‘d gnente, mach a parlé un pòch an piemontèis, për sente ‘l son ëd na lenga. ancheuj i ston nen disend gnente, ma sente ‘l son ëd na lenga a veul dì che na lenga a esist.
Lascia un commento