Riccardo “Borichèt”, “un ch’a l’ha a cheur soa lenga”, a l’avìa fàit na bela tradussion ëd na conta për ij cit, L’òm ch’a piantava j’erbo ëd Jean Giono.
Quàich dì fà i l’hai publicà ambelessì na mia cita conta, Tonelo ël sirvan monelo. Alora chiel a më scriv e am ringrassia (ma com ch’a sarìa a dì? I son mi ch’i ringrassio ti!), e antratant am manda na soa version ëd La levr e la bissa copera.
“Fane lòn ch’it veule”, am dis. Mi i son bon ben content ëd butela ambelessì e ‘d contribuì, mersì a chiel, a fé chërse – ch’a sia pura ‘d pòch – la literatura an piemontèis për nòste masnà.
Lascia un commento