Come l’àutr ann, i l’hai ciamaje da Carlin Pòrta e Michel dij Bonavé ël përmess ëd buté ambelessì soe poesìe ‘d Natal. A l’é na manera për arcordé a la piemontèisa costa ricorensa; bele s’i pens che j’auguri genèrich a peulo nen pijé ‘l pòst dj’auguri ch’is foma ‘d përson-a.
Carlin Pòrta
Për Natal? Dé ’d temp!
Cand che le prime brin-e matinere
a fan ven-e grisa l’erbëtta vërda,
ant ël cheur ëd l’òm as visca ’n lumin
ch’a l’ha ’l sentor ëd na speransa neuva.
Spluva ch’a pija còrp come d’incant
tant ch’arvìscola ’nt ij cheur, veuja ’d bin
da fé chërse ’l baron dij sentiment
che minca un a serca e a stanta.
A l’é l’aria ch’as pronta a di seren
për coj piasì ch’a ciamo sust genit
ant un ambrass ëd gent che dlongh as giuta.
Butoma ’nt un canton le gelosìe
e foma chërse ’n noi d’umanità
sporzend al pais na frisa ’d nòstr temp…
che sentse dì: «Che bel», a l’é pro bel!
—
Michel dij Bonavé (dij barbisin ëd Gambabòsch)
Apress Natal
Doi brassin ëd giss
duvert a ’mbrassé
un mond falabrach.
Na pòsa rèida
ch’a scauda na neuit frèida.
L’é restaje ’l rusnent
ëd le bùe dël trent
ch’a l’ha cudì cola paja,
ma ’l mond fòl,
chiel a baja.
Dal cantonin pì stërmà
l’é surtije na bòja,
un ragnèt gris e borù;
con coragi da lion
l’ha chità sò canton
e rampiand con fatiga
vers la cun-a
smija ch’a veussa ’dcò chiel
saluté ’l Bambin.
Na rajà ’d sol
travin-a dai véder panà,
gnun a pensa
a coaté la masnà,
tant l’é ’d giss,
còs veusto ch’a patiss?
Da dil a dil,
dij brass ëslargà,
miràcol ëd Natal,
na còta fin-a fin-a
dosman a bamblin-a,
na maja ’d seda
a guerna ’l calor
d’un cheur dë scajòla
mej ëd la gent fòla.
Quacià sota al dil mamlin
pian a deurm ël ragnin,
tut al càud,
coma ’l Bambin.
Lascia un commento