L’àutra sman-a a j’era Buzzati, na tradussion ëd Renato Agagliate ch’a l’ha ancontrà ël gust dij me – dij nòst, a l’é pì giust – vintesingh letor; ancheuj a l’é Elio Arrobbio, n’autor certament meno conossù, ma che ant l’istess temp a l’ha dàit na bela preuva dë scritura.
Da Si giocava per le strade. Vita torinese degli anni Trenta Renato Agagliate a l’ha virà an piemontèis La comëtta (L’aquilone), un racont ch’as treuva ambelessì.
Na citassion:
La comëtta a montava sicura e a së slontanava, – ël giàun òr splendrient al sol e la cova d’argent ch’a bërlusìa – a montava e a së slontanava sempre ‘d pì, ondojand alegra, manaman che Paolin a molava ‘l fil, ël rochèt sarà ant ël pugn: tant ‘mè le nivolëtte ch’a l’avìa amirà ‘l di prima.
A l’é na stòria sempia, ch’as les an pressa e che miraco a në fà ëdcò pensé un pòch a nòst temp masnà. E dàit che ‘l tradutor a l’é an piòta, ël racont as fà lese con piasì; sensa conté ël fàit ch’a serv – almeno, parèj am capita a mi – a amprende o ridëscheurbe paròle “salvà da la dësmentia”.
Me car René, ancora na vira noi i podoma nen fé d’àutr che dive grassie.
Lascia un commento