A l’é stàit për cas.
Mia cita cita a l’avìa dësmentià un lìber, la sèira ch’a j’era prevista la prima dle doe ciaciarade ansima a la grafìa dël dialèt ëd Montomal (i l’hai parlane ambelessì), e i l’oma conossusse con le përson-e ch’a masento l’arfugi La Scòla.
I l’oma parlà ëd fé na ciaciarada ‘dcò a soa ca. Dit, fàit: saba 9 agost, a tre e mes dël dòp-mesdì, i sarai ambelelà, a la Piata ‘d sa (Montemale di Cuneo, frazione Piatta Sottana an lenga dominanta), a parlé dël piemontèis e ij cit.
A sarà na ròba sempia, pròpi a la piemontèisa. Vilma e Marcello a pronteran na marenda për coj cit che, compagnà da pare e/o mare o chi ch’a sarà, a vorran mnì a dësmoresse lassù. I leseroma quàich tòch an piemontèis, i diroma përchè a l’é important parlé ai cit dovrand na lenga sola, qual ch’a sia, e përchè ël piemontèis a serv nen mach al piemontèis ma – còsa pì amportanta – a l’inglèis e pì an general a la comprension ëd lòn ch’a në sta da cant. A l’é n’àutr pàira d’uciaj për s-ciairé ël mond, an pòche paròle.
Ambelessì i l’hai butà dij test ch’i l’avìa lesù dël 2010, quand ch’i l’avìa tnù na conferensa (na ciaciarada, via) an diverse sità dël Piemont për la Ca dë Studi Piemontèis.
Ij me vintesingh letor, e ij sò amis, a son invità.
Lascia un commento