A sarà un Natal meno brilant, cost ch’a l’é an rivanda.
Ch’as dija lòn ch’as veul, Natal a l’é sempe un moment màgich – come tute le përson-e con dle masnà antecà a san. Ma adess ch’i soma orfanej ëd Tòjo an na manca un tòch, e a dovrà passeje dël temp për butesse a pòst.
Almeno, për mi përsonalment ël problema a l’é avèj vist andessne tròpi grand piemontèis: còsa ch’a l’é normala, ma tutun am colpiss come na lòsna. E con “grand piemontèis” i veuj dì doe ròbe ansema: përson-e ch’a l’han fàit tant, tant e ancora tant për nòste tèra, lenga e coltura, ma ant l’istess temp përson-e con le quai i l’hai fàit ëd ròbe normalissime come andé a soa ca, mangé ansema, ancontresse an sla piassa dël pais, telefonesse e via fòrt.
Sossì dit, i soma sì e i andoma anans. E alora am fà piasì fé j’auguri ‘d cheur ai me vintesingh letor a travers dij tòch scrit da dj’amis dël Piemont: Michel dij Bonavé, Carlin Porta (doe “colon-e” dël Natal ëd GoPiedmont) e, coma intrada neuva, na tradussion ëd René Agagliate.
Con un bon Natal sincer a nòst Piemont.
Lascia un commento