Cost artìcol a seguita an manera natural ël travaj ancaminà doe smane fà (La blogosfera piemontèisa) e continuà l’àutra sman-a (Ij sit an piemontèis). Con ancheuj, la panoramica ‘d lòn ch’a-i é an piemontèis an sla Ragnà a l’é bastansa completa – o, almanch, chi ch’a veul fé d’arserche a sa da andoa ancaminé.
Ij dissionari a son ëd doe smerse, ch’i podrìo definì 1.0 e 2.0.
La pì anteressanta a l’é naturalment la sconda, visadì un dissionari anté ch’as peul inserì na paròla (ant le doe diression) e avèj la tradussion: Piemontèis, grande dizionario piemontese. A l’é basà an sël dissionari ‘d Bré, bin fàit e – lòn ch’a guasta nen – a gratis.
A peul desse ch’a-i na sio dj’àutri, ma mi i-i conòss nen.
An parland anvece dij dissionari tradissionaj, a buta cont sité:
– Giuseppe dal Pozzo, Glossario etimologico piemontese, 1893;
– Giovanni Pasquali, Nuovo dizionario piemontese-italiano ragionato e comparato alla lingua comune, 1870;
– Maurizio Pipino, Vocabolario piemontese, 1873;
– Michele Ponza, Vocabolario piemontese-italiano, 1860;
– Casimiro Zalli, Dissionari piemontèis, italian, latin e fransèis, 1830.
Ëd costi, col ëd Pipino a l’é col pì – giustament – conossù; col ëd Dal Pozzo a val ëdcò na consultassion për ël fàit d’esse etimològich (bele se al moment i sai nen dì an che mzura as peussa consideresse afidàbil).
Ancora na paròla an sla diferensa ant tra le doe smerse ‘d dissionari, sota forma d’analogìa. A-i é un bel lìber surtì da pòch, Internet ci rende stupidi? Come la Rete sta cambiando il nostro cervello (Nicholas Carr a l’é l’autor), ch’a ven a taj përchè an fà riflete an sla diferensa an tra l’avèj tut a disposission sota ij dì e ‘l dovèj serché j’anformassion an manera analogica an sij lìber. Ij vantagi d’Internet a son evident e bon ben ciàir, ma ‘dcò j’arzigh a son da pijé an considerassion. I aprofondiroma ‘dcò cost argoment sì.
Commenti
Scüsa Gianni,
fasend le segnalassiun dij sit piemunteis, it l’has desmentiane ün: http://www.piemunteis.it.
It lo segnalo mac perché i vorerìa nen che quaidün a penseissa ch’a l’é na desmentia vorsüa, per na questiun ed grafìa.
Mi i l’hai tropa cunsiderassiun per ti, per podej pensé a na folarìa parej.
Tanti bej salüt.
Enric Eandi
Ciao Enrico,
a l’é nen na dësmentia, pitòst un mé limit: mi i riess nen a consideré piemontèisa na lenga scrita an cola manera.
I l’hai vardà, tant për fé n’esempi, Barba Tòni e i pens a lòn ch’a dirìa s’a podèissa lese soe paròle scrite an cola manera. “Pì da bin ch’as peul”: nò, Enrico, cost a l’é nen ël piemontèis ch’a l’han mostrame.
A l’é un mé limit, gnun dubit.
I pens ëdcò a lòn ch’a l’avìa dite Batista tre agn fà:
> I l’oma (nòstra banda) tante bon-e ideje për sërché ëd salvé nòstra lenga.
> I soma a vòstra disposission.
> Ma, për piasì, lassé perde.
Da na mira at fà onor seguité an tò percors. Ma da l’àutra i pens a anté ch’a peul porté, col percors, e i vegh gnente ‘d bon.
[…] Ij dissionari an piemontèis mar 23 […]