I l’avìa finì la ciaciarada dl’àutra smana ansima ai dissionari an piemontèis,
che a j’era la tersa e ùltima part ëd na serie ‘d pòst ansima a j’arzorse an piemontèis dzora ‘l Web (ambelessì e ambelessì le prime doe pontà) an acenand a la diferensa ant l’aprende an manera analògica pitòst che digital.
L’idèja a partìa da un bel lìber ‘d Nicholas Carr, Internet ci rende stupidi? Come la rete sta cambiando il nostro cervello. An doe paròle, adess ch’i l’oma ‘d biblioteche antreghe a nòsta disposission just a click away, adess ch’i podoma controlé na sitassion ant un second an leu d’andé an biblioteca, ciamé un lìber (con l’arzigh ëd nen trovelo) e via fòrt, ël travaj dë scritura a l’é bon ben semplificà. Ma col ëd riflession? Lòn ch’a-i càpita andrinta a nòst sërvel, adess ch’i l’oma nen da fé tanti travaj ripetitiv e i podoma concentresse an sla part creativa?
Tut l’analògich a diventa digital, antorn a noi. E costa ròba, daspëchila considerà, a më smija assé positiva. Quand ch’i son mariame i l’avìa vorsù un salon construì d’antorn a na librerìa. A l’é ancora un mé orgheuj, ma lòn ch’a na sarà quand ch’i l’avrai un letor d’ebook, tërzent grama ch’a contenran tuti coj quintaj ëd pensé e d’àutr ancora?
Am pias tant la tecnologìa, pròpi tant. Ma a më sbaruva un pòch l’idèja ‘d pì nen sté na mesa giornà antrega, un lìber da studié o lese e mi, gnente d’àutr; e anvece ch’a sia natural l’always on, ch’a sia normal esse anterompù – volej esse anterompù – minca des minute da na mail, da un message ansima a Facebook, da na ciaciarada ansima a Skype.
O, dita an n’àutra manera: lòn ch’i podrìo pensé, ancheuj, ëd lòn ch’a scrivìa dël 1981 Roberto Vacca – un pensador brilant e përfond – an Come imparare più cose e vivere meglio:
I tedeschi dicono che è importante “lernen mit Sitzfleisch” – cioè: imparare con la carne con cui ci si siede. Questo vuol dire che c’è molta roba che non puoi imparare, se non ti metti seduto e se non ci rimani fin quando hai letto un sacco di pagine e hai lavorato davvero sodo.
?
Lascia un commento