A avril i parlava (ambelessì e ambelessì) d’un cors ëd grafìa da tense a Montomal. Bin, adess i-i soma: le date a son ij 15 e ij 22 ëd luj, a neuv ore dla sèira ant la scòla dla Piata.
A sarà na còsa cita, as capiss: i vëddroma “mach” come scrive nòste ròbe ant la lenga dël pòst, tut sì. Ma gròssa ant l’istess temp: përchè la richëssa ch’a l’ha na lenga viva come un dialèt ch’as parla tuti ij di a l’é n’afé ch’a l’ha nen pressi.
E mi i sarai là nen a mostré quaicòs, ma a dé djë strument për che chi ch’a l’é interessà a peussa scrive an manera coreta (“pì da bin ch’as peul”, com ch’a dirìa Barba Toni). A l’é na ròba cita cita ma motobin importanta.
Am fà piasì dërcò cité la sede dj’ancontr, un temp lontan scòla e adess arfugi, squasi coma na sosta për ël viandand ch’as treuva a passé da lì.
E donca chi ch’a fussa da cole bande ch’a ven-a: ij dialèt dël piemontèis a son tanti ma ij piemontèis a son na vos sola.
Commenti
Bin! Speroma, apress dël cors, ëd vëdde comparì, sël sit ëd l’arfugi, un bel acent sla “o” dë “scòla.
I son pròpi gramèt! Neh!
Ël fàit che na scòla a sia dventà n’arfugi a l’é la marca che a-i é pì nen ëd masnà da cole bande. Darmagi!
Acent: già. D’àutra part ël but prinsipal dël cors a l’é pròpi col d’amprende a scrive ‘d ròbe parèj.
Cit: j’abitant dla Piata a j’ero pì ‘d mila al censiment dël 1901, a son an 7 [sic] ancheuj. Ma mi i sper d’invertì la tendensa!