Risultati della ricerca: “Agagliate”

19 risultati trovati.

René Agagliate, Doi pass ant ij bòsch

bryson
A nòstr amis René Agagliate a l’é sempre piasuje la montagna e, particolarment, marcé ant la natura. A l’é për lòn che, quand a l’ha vëddù cost lìber, a l’ha catalo sùbit.

Doe paròle an sël lìber: l’Appalachian Trail a l’é un senté ëd 3.500 chilométer ch’a traversa quatòrdes ëstat american, da la Georgia al Maine, ël pì important dij senté a longa percorensa. (A l’é stàit ël senté pì longh dël mond. Adess a esist ël Sentiero Italia ëd 6.166 chilométer.) An pòche paròle, ël seugn ëd tuti coj-lì ch’a-j pias la natura e l’aventura. E bin, Bill Bryson con sò amis Katz a l’ha përcorune na bon-a part e a l’ha archujì ant un lìber ij sò arcòrd.

René a l’ha ‘ncaminà a fé ‘d tradussion dij tòch ch’a l’han frapalo ‘d pì. Ambelessì ël prim. Bon-a letura!

René Agagliate, L’ingegné (sconda part)

Bellucci
A fà pì che n’ann, René Agagliate a l’avìa virà an piemontèis ël prim capìtol d’un lìber ëd Federico Bellucci (Gli ingegneri non vivono, funzionano). Bin, adess lë scond e ùltim capìtol a l’é pront, e as treuva ambelessì.

La prima part a l’é ambelessì.

Na sitassion gavà dal colòqui:

Da na part a s’ancamin-a con “Come ch’a l’é ch’a l’ha sernù pròpi la Jenningsen Technology?”, da l’àutra part as pensa: “Përchè, antra tute le litre ch’i l’hai mandà a la bon-a ventura, voiàutri i seve j’ùnich torolo ch’a l’abio rëspondume”; ma, al contrari, as dis: “I-j dirai, travajé ant ël camp ëd le brossatris a l’é sempe stàit mè seugn ël pì creus”.

Na letura lesta e amusanta për quàich minuta d’alegrìa.

Dino Buzzati, La giaca ‘nmascà – vira an lenga da Renato Agagliate

buzzati
Ancheuj i smonoma n’àutr tòch ëd Dino Buzzati, La giaca ‘nmascà (La giacca stregata an original), virà an piemontèis da nòstr “tradutor ufissial”, René Agagliate. As treuva ambelessì.

Ambelessì as peul les-se l’original italian, e – ròba che mal a fà nen – scotesse ëdcò, mentre che cost a l’é ël lìber dal qual ël racont a l’é gavà.

Ëd Buzzati René a l’avìa già virà diversi tòch: La creassion, San Gancil e Inarivàbil còmod. Anche an cost cas j’atmosfere a son cole tìpiche ‘d Buzzati, fantàstiche e naturalment misteriose.

E bon-a letura!

René Agagliate, L’ingegné (prima part)

Mirafiori
I l’hai travajà për trandedoi ani a le presse ’d Mirafior anté ch’a së stampa (a së stampava, Mirafior a l’é giumaj dventà na sità mòrta) ij particolar ëd carosserìa.

Gavà ij primi doi ani an lìnea i son peui intrà a la manutension ëstamp. Lë stampagi a frèid ëd la lamiera a l’é un mesté ch’as amprend pa sij lìber, a l’ha gnun-a o pòca teorìa ma tanta, tanta pràtica e esperiensa. Noiàutri giusteur (“giusteur” a l’é na paròla tipicament turinèisa, nà ’nt le oficine Fiat – Lingòt e cors Dante – quand ch’as parlava mach piemontèis. A veul dì “rifinitore”, ma dòp l’ariv ëd j’ovrié meridionaj a l’é stàita traduvuva, an lenga da festa, con “aggiustatore” ch’a l’é nen pròpi precis) i disìo che l’assel a l’é come ’l vin, a-i é mai doe colà istesse (come a-i é mai doe vëndumie eguale), bele se fàite dal midem àut-forn e dai midem ovrié. La colà a sent ël temp ch’a fà, s’a-i é bel temp o s’a pieuv, s’a tira vent,s’a l’é di o neuit, e via fòrt. […] continua a leggere »

Giovanni Guareschi, Ël teorema ‘d Pitàgora – virà an lenga da Renato Agagliate

Baffo racconta
I ancaminoma cost ann, costa neuva aventura con un tòch ëd Giovanni Guareschi virà an piemontèis da Renato Agagliate – che për boneur a l’é stàit un dij bej “aquist” recent ëd cost ëscartari.

A l’é un tòch curt, ch’as les an pressa. As treuva ambelessì. A l’é gavà da cost lìber.

Na sitassion:

Ël Destin? Mach ij fòj a diso che ‘l Destin a sia a la base ‘d tut, ant la vita! Ij viliach! Ël Destin a l’é un ch’a l’é fasse ‘n nòm nen për ij sò mérit, ma për ij dësmérit dj’àutri!

Ancora na vira mersì a monsù Agagliate, che contra minca evidensa e conveniensa a séguita a viré dij tòch an piemontèis.

E mersì ëdcò ai mé vintesingh letor, che contra minca evidensa e conveniensa a séguito a lese e parlé an piemontèis.

E che cost ann a peussa esse për tuti pien ëd salute e serenità.

Un tòch d’Elio Arrobbio virà an lenga da Renato Agagliate

Arrobbio
L’àutra sman-a a j’era Buzzati, na tradussion ëd Renato Agagliate ch’a l’ha ancontrà ël gust dij me – dij nòst, a l’é pì giust – vintesingh letor; ancheuj a l’é Elio Arrobbio, n’autor certament meno conossù, ma che ant l’istess temp a l’ha dàit na bela preuva dë scritura.

Da Si giocava per le strade. Vita torinese degli anni Trenta Renato Agagliate a l’ha virà an piemontèis La comëtta (L’aquilone), un racont ch’as treuva ambelessì.

Na citassion:

La comëtta a montava sicura e a së slontanava, – ël giàun òr splendrient al sol e la cova d’argent ch’a bërlusìa – a montava e a së slontanava sempre ‘d pì, ondojand alegra, manaman che Paolin a molava ‘l fil, ël rochèt sarà ant ël pugn: tant ‘mè le nivolëtte ch’a l’avìa amirà ‘l di prima.

A l’é na stòria sempia, ch’as les an pressa e che miraco a në fà ëdcò pensé un pòch a nòst temp masnà. E dàit che ‘l […] continua a leggere »

Dino Buzzati, La creassion – virà an lenga da Renato Agagliate

Dino_Buzzati_francobollo
Pòch pì d’un pàira ‘d mèis fà i l’avìa butà ambelessì na bela tradussion ëd Renato Agagliate, Il cittadino Demei ëd Giovanni Guareschi.

I-j disìa anlora che magara a l’avrìa podù seguité: bin, chiel a l’ha pijame an paròla. Adess, ambelessì as treuva n’àut tòch dij sò, la tradussion d’un racont ëd Dino Buzzati, La creazione.

La creassion a l’é un tòch ch’an fà riflete ansima al nòst esse òmo. Ambelessì as peul scotesse an italian.

E d’àutri tòch a son an preparassion; ma për ël moment is godoma cost racont, con un gròss mersì a monsù Agagliate.

Giovannino Guareschi, J’elession

Baffo racconta
A torna Guareschi, mersì a la tradussion an piemontèis ëd Renato Agagliate.

Ël tòch, gavà da cost lìber, a l’é ambelessì.

Na sitassion:

“Arcordeve che, ant la scheda dla Càmera e ’dcò ant cola dël Senat, ël sìmbol giust a l’é l’ùltim”.
“Nò, reverend”, a l’ha bësbijà la Desolin-a. “A l’é ’l ters an tute e doe le schede”.

N’àutra bela preuva, e noi i dijoma grassie a René.

Natal 2014

A sarà un Natal meno brilant, cost ch’a l’é an rivanda.

Ch’as dija lòn ch’as veul, Natal a l’é sempe un moment màgich – come tute le përson-e con dle masnà antecà a san. Ma adess ch’i soma orfanej ëd Tòjo an na manca un tòch, e a dovrà passeje dël temp për butesse a pòst.

Almeno, për mi përsonalment ël problema a l’é avèj vist andessne tròpi grand piemontèis: còsa ch’a l’é normala, ma tutun am colpiss come na lòsna. E con “grand piemontèis” i veuj dì doe ròbe ansema: përson-e ch’a l’han fàit tant, tant e ancora tant për nòste tèra, lenga e coltura, ma ant l’istess temp përson-e con le quai i l’hai fàit ëd ròbe normalissime come andé a soa ca, mangé ansema, ancontresse an sla piassa dël pais, telefonesse e via fòrt.

Sossì dit, i soma sì e i andoma anans. E alora am fà piasì fé j’auguri ‘d cheur ai me vintesingh letor a travers dij tòch scrit da dj’amis dël Piemont: Michel dij Bonavé, Carlin Porta (doe “colon-e” dël Natal ëd GoPiedmont) […] continua a leggere »

Giuseppe Giacosa, Stòria ’d Wilhelm Rhedy

Lys
Torna René Agagliate (nòst tradutor “ufissial”), torna Giuseppe Giacosa (un dij sò autor preferì).

An italian a l’é la Storia di Guglielmo Rhedy, e as peul truvesse an cost lìber, opurament dëscariesse a gràtis ambelessì.

La tradussion a l’é ambelessì.

Na nòta dël tradutor:

L’autor ant ël racont a ciama ij sò personagi “Guglielmo” e “Teresa”, mi i l’hai pì car ij nòm alman “Wilhelm” e “Therese” për restè pì aderent a la lenga parlà ant la comba dël Lys, ël walser.

Na bela stòria ‘d montagna e passion, na bela letura an nòsta lenga.